Ναουσαία Φουντή

Η γοητεία του κλασικού του Γιάννη Καρακάση MW

 

Λίγα κρασιά στην Ελλάδα (αλλά και στον κόσμο γενικά) παραμένουν ακλόνητα και ανεπηρέαστα με το πέρασμα του χρόνου. Περισσότερο παρατηρώντας παρά τρέχοντας, με τους δικούς τους ρυθμούς, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω τους. Και είναι ακόμα λιγότερα τα κρασιά που είναι σήμα κατατεθέν μίας ολόκληρης περιοχής. Που ορίζουν επακριβώς το κλασικό.
 

 

Η Νάουσα έχει την τύχη να εκπροσωπείται όχι με ένα αλλά με δύο τέτοια κρασιά. Τη Νάουσα Μπουτάρη, το πρώτο ερυθρό εμφιαλωμένο ελληνικό κρασί και τη Ναουσαία Φουντή, με την cult ετικέτα και τη γυναίκα με την παραδοσιακή φορεσιά που ξεχωρίζει από μίλια μακριά.

 

 

Η Ναουσαία είναι από μόνη της αντικείμενο θαυμασμού, ορίζοντας το παραδοσιακό στυλ της περιοχής, τη δωρικότητα και την απόλαυση, έχοντας αλλάξει ελάχιστα στο χρόνο. Ακόμα και η ετικέτα της έχει υποστεί μία ανεπαίσθητη αλλαγή.

 

 Ποια είναι όμως η Ναουσαία και πώς παλαιώνει μέσα στο χρόνο; Αυτά είναι δύο ενδιαφέροντα ερωτήματα με εξίσου ενδιαφέρουσες απαντήσεις.
 

 

Στο πρώτο θα έλεγα ότι είναι μία παραδοσιακή έκφραση της Νάουσας, πιο πολύ γήινη, παρά φρουτώδης και κομψή με ήπιες για την ποικιλία τανίνες, λόγω της παρατεταμένης ωρίμασης στη φιάλη. Συνήθως κυκλοφορεί στην αγορά 5-6 χρόνια μετά τον τρύγο. Παράγεται από το 1992, κοντά στις 10.000 φιάλες ετησίως με την ποσότητα να εξαρτάται απολύτως από τα καπρίτσια της κάθε χρονιάς.

 

 

Εκφράζει ειδικά το αργιλοπηλώδες τερουάρ της Ράμνιστας, με έναν απέριττο αλλά όχι αυστηρό τρόπο. Οι εκχυλίσεις είναι της τάξης των τριών εβδομάδων, με το κρασί να ωριμάζει στη συνέχεια για 12-14 μήνες σε άκαυστα βαρέλια των 225 λίτρων, κυρίως παλιά, με τα νέα να μην ξεπερνούν το 25%. Έτσι, η επίδραση της βελανιδιάς είναι περισσότερο αισθητή στη δομή στο στόμα και όχι αρωματικά. Το αποτέλεσμα είναι ένα μεταξένιο για τα μέτρα της ποικιλίας κρασί, με χωνεμένες τανίνες και ένα συναρπαστικό μπουκέτο μπαχαρικών, λιαστής ντομάτας, μπέικον και μικρών κόκκινων φρούτων.

 

 

Όμως πώς παλαιώνει στο χρόνο; H αλήθεια είναι ότι δεν έχουν κυκλοφορήσει παλαιές χρονιές Ναουσαίας και συνήθως μιλάμε για την τρέχουσα χρονιά, που για παράδειγμα τώρα είναι το 2012. Στο Greece and Grapes όμως και σε μία πολύ ωραία βραδιά, πήγαμε πίσω στο 1996 και δοκιμάσαμε συνολικά πέντε χρονιές. Οι εντυπώσεις ήταν εξαιρετικές. Η Ναουσαία είναι απολαυστική, και στο πέρασμα των δεκαετιών ο χρόνος φαίνεται ότι της φέρεται με πολλή ευγένεια!

 


Το 1996 με 12.5% αλκοόλ είναι φανταστικό στη μύτη, με ιώδιο, ευγενές δέρμα – αυτό που λέω δέρμα Hermes και όχι Μοναστηράκι – αίμα (χωρίς δάκρυα και ιδρώτα). Στο στόμα είναι ακόμα βρέφος, με σφιχτές τανίνες που νομίζω θα παραμείνουν έτσι για πάντα. 

Κλασικό και αριστοκρατικό.  
 

 

Το 1998, επίσης στα αλκοόλ της εποχής με 12.5%, είναι ένα εξωτικό Barolo από την περιοχή της La Morra, με συγχωρείτε της Ράμνιστας. Αντιγράφω από τις σημειώσεις μου...Wow, Unspittable, Barolo like exotic. 

Ένα ποίημα.
 

 

Συνέχεια με την εξαιρετική χρονιά του 2001 και 13% αλκοόλ. Στους ίδιους ρυθμούς με το 1998 αλλά σαφώς πιο ζωηρό, με υψηλή οξύτητα και μπαχαρένια, σχεδόν πιπεράτη επίγευση. 

Κρασί πολλών κυβικών με εξαιρετικές ικανότητες παλαίωσης. 

 

 

Το 2004 δείχνει τις δυσκολίες της χρονιάς, που κυριάρχησαν χαμηλές θερμοκρασίες και βροχές. Είναι αρκετά φυτικό και βοτανικό, με έντονο σχετικά το βαρέλι. Θέλει ακόμα το χρόνο του αλλά θα γίνει απολαυστικό. 

Μία κλασική αξία.  

 

 
Κερασάκι, η Ναουσαία 2007. Εξαιρετική χρονιά χωρίς βροχές. Πυκνή μύτη με δέρμα, γήινα αρώματα, τσάι και υπέροχο στόμα με τανίνες που δαγκώνουν. 

Wild at heart!

 

Η Ναουσαία είναι ένα κρασί φτιαγμένο από μέταλλο και ατόφιο Ξινόμαυρο. Με τανίνες που δαγκώνουν στη νεότητά τους, μεταμορφώνεται με το χρόνο σε έναν υπέροχο, όχι λευκό αλλά χρωματιστό κύκνο.


 
                                                                                                                     Τσιν –Τσιν,
                                                                                                                       Γιάννης