Με πολύ νωπές τις εικόνες από την πρόσφατη επίσκεψη των Masters of Wine στην Ελλάδα που ολοκληρώθηκε ακριβώς στις 6 Οκτωβρίου, πιάνω δουλειά να καταγράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις. Καταρχάς, αξίζει να αναφερθώ στη σημασία της επίσκεψης. Είναι η δεύτερη φορά που το Ινστιτούτο των Masters of Wine επισκέπτεται την Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, γεγονός που έχει από μόνο του τη σημειολογία του. 
 

 Με τους προβολείς στραμμένους για μία εβδομάδα στη χώρα μας, αυτή η επίσκεψη ήταν η ευκαιρία για το ελληνικό κρασί να δηλώσει την παρουσία του και να λάμψει στα μάτια 18 σπουδαίων οινικών προσωπικοτήτων. Θα αναρωτιέστε τι ξεχώρισε και τι όχι; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε μερικά από τα highlights, όπως τα αντιλήφθηκα μέσα από συζητήσεις με φίλους MW.

 

Το Σαββατιανό
 

 Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πλέον, το Σαββατιανό κερδίζει ολοένα και περισσότερους πόντους. Ο Γερμανός MW Konstantin Baum σχολιάζει ότι είναι μία ποικιλία υψηλών δυνατοτήτων που διαθέτει και εξαιρετικές δυνατότητες παλαίωσης. Έχω ξαναγράψει ότι αν ψάχνουμε το παράλληλό του πρέπει να το αναζητήσουμε σε αυστραλέζικα Semillon, καθώς όταν το Σαββατιανό παλαιώνει βγάζει ένα ξηροκαρπάτο χαρακτήρα και δίνει μία αίσθηση βαρελιού χωρίς να έχει περάσει ούτε μία ημέρα σε αυτό. Παλαιωμένα κρασιά όπως του Μυλωνά 2012, Μάρκου 2013, Άωτον 2015, Παπαγιαννάκου Βιέντζι 2017 και Κοκοτού 2016 είναι η απόδειξη του λαμπρού μέλλοντος που θα μπορούσε να έχει η ποικιλία. Παράλληλα, νέες προσπάθειες όπως το Σαββατιανό Παλαιά Κλήματα Ακριώτου και Σαββατιανό Yellow Νικολού δείχνουν ξεκάθαρα για ποιο λόγο πρέπει να είμαστε ενθουσιώδεις με την ποικιλία. 

 


 

Η Ρετσίνα
 

 Εδώ ίσως κρύβεται μία ευκαιρία για το ελληνικό κρασί. Όμως είναι λίγο ρωσική ρουλέτα. Γιατί θα πρέπει να αναστρέψουμε την κακή φήμη του ελληνικού κρασιού, με το ίδιο το προϊόν που τη δημιούργησε. Μπορεί ο δολοφόνος να γυρίσει στη σκηνή του εγκλήματος και να κάνει τώρα μία καλή πράξη; Eίναι μία ερώτηση που έχει την αξία της. 


 Θεωρώ ότι με τις νέας γενιάς Ρετσίνες και κρασιά όπως των Τετράμυθος, Μυλωνά, Βασιλείου, Μάρκου, Γαία, Παπαγιαννάκος, Γκίκα Pine Forest, Γεώργα και Κεχρή έχουμε σοβαρές πιθανότητες. Αρκεί να βοηθήσουν η νομοθεσία και το marketing. Σε κάθε περίπτωση, οι καλεσμένοι μας μάλλον διχασμένοι φάνηκαν ως προς το συγκεκριμένο στυλ κρασιού, κάτι που επιβεβαιώνει όλο τον συλλογισμό μου. 
 

Το Ξινόμαυρο
 

 Αν και η επίσκεψη επικεντρώθηκε σε Αθήνα, Κρήτη και Σαντορίνη, δοκιμάσθηκαν κρασιά από όλη την Ελλάδα. Είναι, θεωρώ, η πρώτη φορά που δοκιμάζω Ξινόμαυρο σε αυτό το επίπεδο. Με όσους MW συνομίλησα έβλεπα μεγάλη ικανοποίηση. Υπέροχα κρασιά σε έναν υπέροχο χώρο όπως το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Σε αυτό το εντυπωσιακό tasting ξεχώρισαν world class Ξινόμαυρα όπως Κτήμα Άλφα 2015, Διαμαντής Magutes, Καρυδάς 2011, Κυρ-Γιάννη Διάπορος 2011, Βογιατζή Ξινόμαυρο 2016 αλλά και το νέο Αυτόριζο Θυμιόπουλου. 

 

Το Βιδιανό και η Κρήτη
 

 Ένα από τα πολύ δυνατά σημεία της επίσκεψης ήταν το διήμερο της Κρήτης. Ο συνδυασμός Βιδιανού και κρητικής φιλοξενίας/γαστρονομίας/κουλτούρας, με γενναίες δόσεις αρνιού σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς μαγειρέματος, έκανε το θαύμα του. Η συνολική εικόνα ήταν παραπάνω από θετική, με το Βιδιανό (αλλά και το αντικρυστό αρνί) να κλέβει την παράσταση. Θετικά ήταν τα σχόλια και για τις διεθνείς ποικιλίες, από ποικιλίες του Ροδανού.   
 



 

Οι Νέες Τάσεις
 

 Στην Κρήτη έκανα το πρώτο μου masterclass με θέμα τις Νέες Τάσεις, όπου δοκιμάσαμε 14 κρασιά από όλη την Ελλάδα που το καθένα χαράζει νέους δρόμους στην εξέλιξη του ελληνικού κρασιού. Καλύφθηκαν κρασιά από αμπελώνες μεγάλου υψόμετρου, βιοδυναμική καλλιέργεια, χρήση SO2, πορτοκαλί κρασιά, αμφορείς, παλαιά βαρέλια, απαλές οινοποιήσεις... Στο θέμα των Φυσικών Κρασιών, όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε τραυματιστεί δοκιμάζοντας ένα κακό παράδειγμα. Κρατάω όμως ένα σχόλιο της Lenka Sedlackova MW, που μου εξομολογήθηκε ότι εντυπωσιάστηκε από αρκετά δείγματα από τα "Φυσικά" Κρασιά που δοκίμασε που διέθεταν φρεσκάδα, νεύρο και κρυστάλλινο φρούτο. 
 

Το Ασύρτικο 
 

 Για το τέλος μένει το καλύτερο, το Ασύρτικο Σαντορίνης ως κερασάκι στην τούρτα. Δεν θα είναι ψέμα να πούμε ότι όλοι οι MW ενθουσιάστηκαν με τη βασική δοκιμή των κρασιών ΠΟΠ. "Ήταν η πιο δυνατή γευσιγνωσία" δήλωσαν, με το επίπεδο να είναι σταθερά υψηλό σε όλα τα οινοποιεία που συμμετείχαν. 

 Στη Σαντορίνη πραγματοποιήθηκε το δεύτερό μου Masterclass, στις μοναδικές κάναβες του De Paul Antique Wine Caves με θέμα τα στυλ, τα τερρουάρ και τις δυνατότητες παλαίωσης της ποικιλίας. Η συζήτηση ήταν εκτενέστατη. Απλά φανταστείτε ότι παρουσίασα για πρώτη φορά τυφλά κρασιά από διαφορετικά τερρουάρ (Ακρωτήρι, Βουρβούλο, Θηρασιά, Πύργο και Μεγαλοχώρι) όπου οι MW κλήθηκαν να ταιριάξουν τα κρασιά με αυτά. Και τα κατάφεραν θαυμάσια.




 Για το τέλος ένα Vinsanto του 1947, ευγενική προσφορά του Κτήματος Αργυρού για το Masterclass με μία
τόσο μεγάλη επίγευση που σας πηγαίνει πίσω...
στο πρώτο σας φιλί.