Το Σάββατο 8/10 επισκεφθήκαμε έναν οινοπαραγωγό, συνεργάτη μας που περιμέναμε αρκετό καιρό γι’ αυτή τη συνάντηση. Επισκεφθήκαμε το Γιάννη Παπαργυρίου στο σπίτι του, στο Λαλιώτη Κορινθίας, ο οποίος μας ξενάγησε στο κελάρι με τα δρύινα βαρέλια, στο οινοποιείο αλλά και στα αμπέλια της οικογένειας και μας μίλησε για όλους και για όλα.

 

Εύστροφος, βαθυστόχαστος, με αυτοσαρκασμό και τεκμηριωμένη άποψη για το κρασί και για όλα τα κοινωνικά θέματα, μας μίλησε για πολλές ώρες για τη ζωή και τα κρασιά του, τα σχέδια του και όσα ακόμη σκέπτεται.

 

Σπούδασε Γεωπονία στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Αμπέλου Geisenheim της Γερμανίας. Επέστρεψε και από τότε αφιερώθηκε σε αυτό από το οποίο παίρνει ζωή, το αμπέλι, τα σταφύλια και συνεπώς τα κρασιά του. Το πρώτο κρασί είχε ήδη ανοιχτεί, το Roseτου κτήματος και εμείς είμασταν προετοιμασμένοι για μια πολύ ωραία μέρα. 

 

Ξεκίνησε να μας μιλάει για τα πρώτα χρόνια μετά τις σπουδές του, τα πρώτα άγχη και τις μεγάλες αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει για να ξεκινήσει το οινικό του ταξίδι, και όπως φαίνεται δικαιώνεται συνεχώς. Ασταμάτητη δουλειά, μεράκι, αντοχή και ένα βιβλίο του RobertParker που του χάρισε ένας καλός του φίλος αρκετά χρόνια πίσω, έχουν διαμορφώσει την στρατηγική του Γιάννη σχετικά με τις ποιοτικά χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις σε πάντα υψηλόποιοτικά επίπεδο παραγωγής. Όπως μας είπε το έχει διαβάσει χιλιάδες φορές και εμπνεύστηκε από το RobertParker, κάνοντας πράξη όσα μάθαινε συνεχώς. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, παρά μόνο τον καιρό που όπως είναι φυσικό δεν ορίζει κανένας μας. Η πολύ καλή δουλειά στο αμπέλι και στο κελάρι μας δίνει τα κρασιά τα οποία γνωρίζουμε, και άλλα τα οποία δε γνωρίζουμε ακόμη σε φιάλες, όπως το Μαυρόστιφο με το οποίο έχει καταπιαστείτελευταία αλλά και κάποιο Αγιωργίτικο που σκοπεύει να βγάλει σε βάθος χρόνου, από κάποιο αμπέλι κάπου στην οινοπαραγωγική ζώνη της Νεμέαςπου ήδη προσπαθεί να αποκτήσει. Η συζήτηση συνεχιζόταν περί γενικών θεμάτων και το Unfiltered είχε ήδη ανοιχτεί συνοδεύοντας τέλεια ένα ριζότο μανιταριών από τα χέρια της συζύγου του, Ελένης. 

 

Μακριά από όλους και από όλα, αποστασιοποιείται όσο νομίζει και αφήνει τα κρασιά και τις δουλειές του να δίνουν απαντήσεις. Ανατρεπτικός και ορμητικός σα χείμαρρος επανέρχεται και μας μιλάει συνεχώς για το κρασί, την αγάπη του στο ελαιόλαδο, τα τυριά, τα αλλαντικά και κάποιες σκέψεις που έχει για το μέλλον. Τα πράγματα είναι απλά, η ζωή είναι απλή και εμείς κοιτάμε να τη δυσκολεύουμε, μας το τόνισε. Μιλάει, σηκώνει το κινητό που χτυπάει, κόσμος τον επισκέπτεται, αγοράζουν κρασιά, ξαναμιλάει στο κινητό, επανέρχεται και ασταμάτητα παρατηρώ την ενέργεια του και ξέρω πλέον από πού πηγάζει. 

 

Πριν το καταλάβω, έχει ανοίξει μια φιάλη LeVigneronGrec 2015, από τα λίγα κρασιά του κτήματος που δεν είχα δοκιμάσει.Ασύρτικο από το Λαλιώτη Κορινθίας, ζυμωμένο με τα στέμφυλα του και με τα στέμφυλα Μοσχάτου Ρίουκαθ’ όλη τη διάρκεια της ζύμωσης. Ασυνήθιστο και μοναδικό, αρωματικό, ισορροπημένο. Κάπου εκεί μπαίναμε στα βαθύτερα μονοπάτια του κτήματος και της οικογένειας των ετικετών του, όπως αυτή η φιάλη και τα εμβληματικά του LeRoideMontagnes. Ο βασιλεύς των ορέων, όπως μεταφράζεται από τα γαλλικά στα ελληνικά. Τίτλος εμπνευσμένος από το ομώνυμο βιβλίου του Γάλλου μυθιστοριογράφου, Εντμόν Αμπού που φιγουράρει στις ναυαρχίδες του κτήματος, LeRoisdeMontagnesSyrah&LeRoideMontagnesCuvee. Δύο κρασιά κόντρα στα δεδομένα, με αρκετά υψηλό αλκοόλ 16% και 15% αντίστοιχα, που κατά τη γνώμη μου αντιπροσωπεύουν την πληθωρικότητα και το χαρακτήρα του Γιάννη περισσότερο από τα υπόλοιπα. Δυνατά και πολυδιάστατα. Ο τρύγος ήταν όψιμος και τα σταφύλια έδωσαν ότι καλύτερο είχαν. Το Cuvee ήταν στα ποτήρια μας, θαυμάζοντας και φωτογραφίζοντας τη φιάλη άλλη μια φορά. CabernetSauvignon, Μαυροδάφνη και Touriga. Δυνατό, πληθωρικό και αφιλτράριστο. 24 μήνες στο βαρέλι, τιθασευμένο και πολυδιάστατο. Πραγματική οινική εμπειρία. Η κάθοδος μας στο κελάρι και τα <<βασιλικά>> μυστικά του Γιάννη, ήταν αναπόφευκτη. Είδαμε όλα τα βαρέλια και την κάβα  του, δοκιμάσαμε πρώτοι Μαυρόστiφο, το οποίο ακόμη ζυμώνεται και ούτε ο ίδιος ξέρει τι θα του δώσει αυτή η ποικιλία, ενώ <<κλέψαμε>> και LeRoideMontagnesSyrah, από το βαρέλι με τον πολυτιμότατο ‘’κλέφτη’’, αγαπημένο Syrah πολλών οινόφιλων.

 

Η έκπληξη δεν είχε έρθει ακόμη, καθώς μαζί με το Γιάννη τοποθετήσαμε το λιωμένο χρυσό κερί σε κάποιες από τις αριθμημένες φιάλες Le Roi de Montagnes Cuvee με το χέρι εννοείται, εξηγώντας μας πως κάτι τέτοιο γίνεται μόνο με αυτό τον τρόπο και για όλες τις φιάλες που περιλαμβάνουν το κερί. Μία-μία με το χέρι, 10.000 φιάλες περίπου. Το πάθος και η αναζήτηση της τελειότητας δε σταματάνε ποτέ, όπως μας είπε. 

 

Σειρά είχε, το γλυκό κρασί από Μοσχάτο Ρίου, με τίτλο Όψιμος Τρύγος για το κλείσιμο, ενώ δοκιμάσαμε και κάτι που οινοποιεί πειραματικά ο Γιάννης για το οποίο λεπτομέρειες θα δώσουμε μόλις το επιτρέψει ο ίδιος, καθώς ακόμη βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο.

 

Είχε ήδη ξεκινήσει να βραδιάζει και εμείς δεν το είχαμε καν καταλάβει. Συνεχίζαμε να μιλάμε για όλους και για όλα και κυρίως για την μεγάλη μας αγάπη, το κρασί. Καταλάβαμε πως βγαίνει ένα καλό κρασί και τι σημαίνει να πηγαίνεις κόντρα στα στερεότυπα και να χαράζεις το δρόμο που θέλεις ακολουθώντας το ένστικτο σου. 

 

Άλλο ένα ταξίδι τελείωνε, γεμάτο οινική απόλαυση και εμπειρίες. 

 

Επισκεφθείτε τους παραγωγούς και δοκιμάστε τα κρασιά τους και εμπνευστείτε.

 

Ευχαριστούμε  θερμά το Γιάννη Παπαργυρίου και τη σύζυγο του για την μοναδική φιλοξενία και τα μοναδικά κρασιά του κτήματος.

 

Βασίλης Μαστρογιαννάκης

Wine Communication

Greece & Grapes