Πόσα πράγματα γνωρίζετε για κάθε μπουκάλι κρασιού που ανοίγετε; Είστε κολλημένοι με τα οινικά στερεότυπα και τους χαρακτηρισμούς γύρω από ορισμένα κρασιά; Καιρός να αλλάξετε νοοτροπία. Στην περίπτωση των κρασιών, ορισμένοι όροι που τα χαρακτηρίζουν έχουν αποκτήσει αρνητική σημασία. Παρακάτω, αναλύουμε τους λόγους που δεν πρέπει να τους φοβόμαστε, αφού δεν επηρέαζουν πάντα την ποιότητα του κρασιού μας…

Τι μπορούμε να κάνουμε; Να αγαπάμε το μέτρο και την ισορροπία και να αναθεωρήσουμε την αντίληψη μας γύρω από το κρασί, ξεκινώντας από τα βασικά…

 

Πικρό

Δεν είναι τόσο οι οινολόγοι-οινοκριτικοί, όσο η ίδια η «ιστορία», αλλά και η ανθρώπινη φύση που προσέδωσε αρνητική σημασία στην «πικρή» γεύση του κρασιού. Σίγουρα ποτά ή τροφές με πικρή γεύση, δεν είναι ελκυστικά. Όμως στην περίπτωση του κρασιού, δεν συμβαίνει αυτό. Μπορείτε να φανταστείτε ένα ξηρό κόκκινο κρασί, χωρίς την ήπια στυφή του γεύση; Μάλλον δύσκολα. Ιδίως οι ποικιλίες από την Ιταλία άλλα και τη Γαλλία, είναι άμεσα συνυφασμένες με αυτή τη χαρακτηριστική γεύση.

Τα λευκά κρασιά επίσης, έχουν μια ανεπαίσθητα στυφή γεύση. Η στυφή και κάπως πικρή γεύση του κρασιού, είναι εκείνη που του προσδίδει ξεχωριστή φυσιογνωμία σε συνδυασμό με την αίσθηση οξύτητας που αφήνει μετά τη δοκιμή του. Η πικρή γεύση όμως, αρχίζει να γίνεται μη ανεκτή, όταν οι τανίνες που περιέχει το κρασί, έχουν εμποτιστεί από την έντονη γεύση του δρύινου βαρελιού, μέσα στο οποίο ωριμάζει. Στην περίπτωση αυτή η γεύση του κρασιού, γίνεται έντονα πικρή.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα ακούσουμε για πικρή γεύση στο κρασί, πρέπει να κρατάμε τις ισορροπίες. Η ήπια στυφάδα επιβάλλεται, το πρόβλημα αρχίζει όταν ξεκινάει να πικρίζει για τα καλά…

 

Κρύο

Προτιμάτε να πίνετε κρύο το κρασί σας; Σας δροσίζει καλύτερα ενώ νιώθετε ότι απελευθερώνονται πλήρως όλα τα γευστικά του συστατικά; Η συγκεκριμένη παραδοχή είναι εμπειρική και εν πολλοίς εσφαλμένη. Μπορεί η θερμοκρασία σερβιρίσματος του κρασιού, να ποικίλλει, ανάλογα με την περιοχή που βρισκόμαστε, την ιδιοσυγκρασία και το γούστο μας, αλλά υπάρχουν μερικοί κοινώς αποδεκτοί κανόνες, στους οποίους πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι.

Αν για παράδειγμα, επιλέξετε να πιείτε ένα ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί, πρέπει να ξέρετε ότι το κρασί, χάνει ουσιώδη στοιχεία από τη γεύση του, ενώ δεν απελευθερώνεται πλήρως η αρωματική του πολυπλοκότητα. Υπάρχει βέβαια και κάτι θετικό. Σε περίπτωση που το κρασί μας δεν προέρχεται από κάποια καλή ποικιλία, τότε η ψύξη μπορεί να κρύψει την όχι και τόσο καλή γεύση του. Από την άλλη, το να πίνεις ένα πολύ ζεστό κρασί δεν είναι επίσης καλό. Η ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος, δεν απέχει και πολύ από τη «θερμοκρασία δωματίου», υπολογιζόμενη γύρω στους 16 με 18 βαθμούς Κελσίου στην περίπτωση του κόκκινου κρασιού και γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου σε περίπτωση λευκού ή ροζέ οίνου. Ακόμα όμως, και να σερβιριστεί πιο παγωμένο δε χάλασε κι ο κόσμος…
Αδιαφανές

Η χρωματική ένταση του κόκκινου κρασιού, μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την ηλικία και την ωρίμανσή του. Συνήθως όμως, ως καταναλωτές συνδέουμε την πυκνότητα και το χρώμα του κρασιού με την ποιότητά του. Πολλοί είναι και οι οινοπαραγωγοί που θέλοντας να προσελκύσουν το κοινό, προσθέτουν συντηρητικά που ενισχύουν το κόκκινο χρώμα του κρασιού και το κάνουν ελκυστικότερο.

 

Η αλήθεια είναι ότι το κόκκινο χρώμα του κρασιού οφείλεται, στις διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του, στον τρόπο που γίνεται η επεξεργασία τους, αλλά και στα πρόσθετα συστατικά. Για παράδειγμα, οι ποικιλίες κρασιών nebbiolo και pinot noir, που έχουν ένα ελαφρύ, σχεδόν ροζέ, κόκκινο χρώμα, δεν σημαίνει ότι δεν και είναι καλής ποιότητας, ούτε και το αντίθετο βέβαια, όπως στα Syrah, όπου το κρασί είναι σχεδόν αδιαφανές, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και καθαρό.
Αυτό το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε, είναι ότι το βαθύ κόκκινο χρώμα στο κρασί, μαρτυρά πολλά πράγματα για την προέλευση του, σίγουρα όμως, όχι για την ποιότητά του.
Πράσινο

Πολλοί παραγωγοί διακατέχονται από το φόβο, ότι το παραγόμενο κρασί τους θα είναι «πράσινο». Αρχικά να διευκρινίσουμε ότι όταν μιλάμε για «πράσινο» κρασί δεν απευθυνόμαστε στο χρώμα, αλλά στα φυτικά συστατικά, που εμπλουτίζουν τη γεύση του κρασιού και στο φρουτώδες άρωμά του.


Λόγω της διάδοσής των πρόσθετων φυτικών συστατικών, οι περισσότεροι παραγωγοί φαίνονται διατεθειμένοι να προσθέτουν διάφορα συστατικά για να ενισχύσουν την αρωματική πολυπλοκότητα και τη γεύση του κρασιού. Τη συγκεκριμένη συνήθεια φαίνεται να υιοθετούν πολλοί παραγωγοί ποικιλιών, όπως τα Syrah, cabernet franc, pinot noir. 

Βέβαια δεν είναι λίγες και οι ποικιλίες λευκού κρασιού που εμπλουτίζονται με πάσης φύσεως αρωματικά βότανα και κάπως έτσι τα κρασιά αποκτούν μια έντονη «πράσινη» απόχρωση. Φυσικά υπάρχουν, έστω και αν είναι η μειονότητα, παραγωγοί που δεν ακολούθησαν τη «μόδα» με τη φρουτώδη γεύση στα κρασιά και διασώζουν την «καθαρότητα» των ποικιλιών τους. Γεωγραφικά η Καλιφόρνια είναι η χώρα, που δείχνει να έχει «υιοθετήσει» πλήρως την πρακτική προσθήκης αρωμάτων, σίγουρα όμως, δεν είναι η μόνη.
Με άρωμα δρύινου βαρελιού

Το άκουσμα και μόνο του δρύινου βαρελιού, προκαλεί «πόλωση» και ανησυχία. Για το μεγάλο κοινό η γεύση που μπορεί να αφήσει το δρύινο βαρέλι, δεν διαφέρει και πολύ από την γεύση που αποκτά το κρασί με την προσθήκη κάποιου άλλου αρώματος κι ενισχύει την στυφή του γεύση.

Για τους γνώστες όμως και τους λάτρεις του κρασιού, κάτι τέτοιο είναι ολέθριο. Υπάρχει όμως η μερίδα εκείνων που δεν ενοχλούνται από το άρωμα του βαρελιού. Αντίθετα, υπενθυμίζουν και κάποιες από τις θετικές λειτουργίες του, όπως ότι επιτρέπει τη διέλευση του αέρα, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την υφή αλλά και τη γεύση του με το πέρασμα του χρόνου.
Παλιότερης ηλικίας, μεγαλύτερα και ουδέτερου υλικού κατασκευής βαρέλια, είναι ιδανικότερα σε περίπτωση που θέλουμε να αποφύγουμε ανεπιθύμητες προσμίξεις στη γεύση.

Πηγή: http://www.clickatlife.gr