Μυτιλήνη

Διάσημη για τα κρασιά της στην αρχαιότητα, η Λέσβος, στις μέρες μας, επικεντρώνεται περισσότερο στην παραγωγή ούζου – δικαίως θεωρείται ως η μητρόπολη του ούζου – και λιγότερο στην αμπελοκαλλιέργεια και συστηματική οινοπαραγωγή, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι κύριες ποικιλίες που καλλιεργούνται στο νησί είναι το Λημνιό, το Αθήρι, το Ασύρτικο, το Σαββατιανό και το Φωκιανό. Οι άφθονοι ορεινοί όγκοι αυτού του τόπου ευνοούν την ανάπτυξη ιδιαίτερων και ξεχωριστών χαρακτηριστικών στα κρασιά, πράγμα στο οποίο συνηγορεί σε μεγάλο βαθμό τόσο η επίδραση της θάλασσας, όσο και της ποικίλης εδαφικής σύστασης, συμπεριλαμβανομένων και των ηφαιστειογενών τμημάτων της Λέσβου.